Yamalı bir pantolon, şu dünya atlası
öylece çürümüşlük sarmalı…
herkes bir sınır koymuş kendine
“önünden ye!”
yiyebilirsen!
Aşağısı açlıktan basık,
yukarısı tokluktan şişkin.

Yarım küresi yarılasıca dünya…
yağmuru da eşit ıslatmıyor ya
o da ayrı bir halt yemesi.
Aşağısı sıcaklıktan basık,
yukarısı soğukluktan şişkin.

İnsanlık meridyenine hala ulaşamadık!

Denklemler türetiyor dünya arsızca.
bir set gibi kendi ekseninde
laftan anlamaz günler doğuruyor
ve
eşitsizliğinde boğuyor bizi.
Nihayetinde
hep deniz seviyesinde kalıyor ‘insanlık’…