Bahardı kadın;
Adıyla çiçekler açtı,
Su gibi duru,
Mevsim gibi güzeldi.
 
Uzaktı kadın,
Ufka sevdalıydı,
Gün avuçlarına doğardı,
Elleri güneş kokardı.
 
Sabahtı kadın,
Gözleri karanlığa alışmadı,
Hazal şahitti,
Eteğiyle süpürürdü geceyi.
 
Kara kaşlı kadın,
Kara gözlü kadın.
Barış’dı güvercininin adı,
En çok beyazı sevdi.
 
Akdeniz dudaklı kadın,
Kuzey öpüşlü kadın.
Dirim dirim, dalga dalga
Yaşamanın şiiriydi.
 
Mavi saçlı kadın;
Tacıydı gökkuşağı,
Her sayfası mutlu sondu,
Kısa sürdü masalı.
 
İstasyondaydı kadın,
Işıklar yandı apansızın;
Valizini eline aldı,
Bir tren çığlık attı!
 
Nisan’dı adı
Dağ gibi sessizdi kadın,
Rüzgar ateşe verdi saçlarını,
Yakıp yıktı bir eylül akşamını,
Uçurum gibi susarak gitti!