İnsan ölmek istediği insanların yanında yaşamalı. Burada olduğumuz için buradayız. Ne yaparsan yap küçük gergedanın yoluna girme. İlerleme dediğimiz konfor Bayan. İlerleme dediğimiz bağımlılıkların çağın ruhuna uygun hale getirilmesi. İlerleme dediğimiz konforun bağımlılığa dönüşmesi. On beş dakika kesintisiz aynaya bakabilir misiniz? Kendinize yetişemediğinizi göreceksiniz aynada ve kendinizden yüz çevireceksiniz. Kabuk her zaman daha azdır… Sahici olan bekleyiştir, sahici olan meraktır ve sahici olan Blues’tur. Özgürlük içinde olunacak bir şey değildir, hissedilen, algılanabilen bir şeydir. Günün yorgunluğunun ardından bir kadeh rakıya uzanan insanın eli özgür bir eldir. Bir martı denize doğru süzülürken, bir çay bardağının üzerinde buğusuyla dudaklara götürülmesidir… Kadınlar her çağda tabu. Kadınlar kendilerine bile tabu bu çağda. Suçluluk duygusunu çözümlemiş inanlar nerede yaşar, kim bilir. Neden aşklarımızla inançlarımızı birleştiremiyoruz Bayan? Sevgilim, aşkım, canım, tatlıcık, bir tanem… Sözleri kulakları dolduruyor. Sadece kulaklarımız dolu. Zihnimiz boş. Gözlerimiz boş. Kalbimiz boş. Ruhumuz boş. Bir dakika önce ayrıldığımız birine telefon edip – neredesin seni özledim diyen insanlar yaşamış mıydı? En olay olanı baştan çıkarmak… Yaşamak benim için her geçen gün biraz daha zorlaşıyor. Ben bir erkeğim ve düşüncelerim ile hislerim arasında bile bir sadakat yok. Kadınlar ise artık onar düğmesini bile estetikle gizliyor… Hadi ben de biraz dürüst olayım: acımı yoluna koymam lazım.