1- Her şeyden önce hakkındaki genel algıyı düzeltmekte fayda var. dostoyevski belki dünyanın gelmiş geçmiş en iyi romancısıdır; ama tartışılamayacak derecede kötü özelliklerle yüklü bir insandır. yani romancılığının aksine, insani yönüyle o kadar da büyüleyici değildir. ama elbette bizi ilgilendiren şey yapıtları olmalıdır. yine de burada, biyografik bilgilerle yüklü bir entry girmek istediğimden dolayı onu tüm iyi ve kötü yanlarını objektif bir bakış açısıyla ele almak istiyorum.

2 – Dostoyevski azılı bir kumarbazdır: kumar oynamayı o kadar çok tutkundur ki; belli bir süreden sonra para kazanmaktan ziyade kumar oynamak için kumar oynar hale gelmiştir. mesela avrupa ziyaretlerinde ne michaelangelo yapıtlarıyla bezeli ünlü sistine şapeli ne de herhangi bir sanat yapıtı onu rulet masası kadar heyecanlandıramamıştır.

3 – Şehvete düşkündür: sibirya’da zorunlu askerlik yaptığı yıllarda evli kadınları ayartmakla uğraşır ve bir tanesinde başarılı da olur. daha da vahimi, rahatsızlığı nedeniyle kaplıcalarda kaldığı bir dönemde ise çocuk yaşta bir kızla ilişkiye girmiş. üstelik bunu da ortamlarda yargılayıcı bakışları umursamadan övünerek anlatmış.

4 – Hırsızdır: kumar tutkusu o derece yoğundur ki, bu uğurda karısının paralarını ve hatta elbiselerini bile çalıp para karşılığı satmış. üstelik bu spesifik bir olay da değildir.

5 – Yalakadır: bu konuda iki farklı örnek mevcut. turgenyev’in aşırı zengin biri olduğu malumunuz. dostoyevski ise borç içinde olduğu dönemlerde ona methiyeler dizdikten sonra, mektubunu her daim borç para isteyerek noktalar. üstelik araları hiçbir zaman iyi olmadığı halde… ikinci örnek bence daha da vahim. moskova ve petersburg’a giriş yasağı olduğu dönemde, çar’a övgüler dizen onlarca mektup yollar. amacı petersburg ve moskova’ya giriş iznini koparabilmektir. halbuki onun yüzünden ömrünün en verimli olabileceği yıllarını kar küremekle geçirmişti.

6 – Gurur ve onur konularında sıkıntıları vardır: sadece birkaç ruble için bile bir mektubunda beş defa isa’nın adını verir. para için tüm haysiyetini ayaklar altına almaktan çekinmez. çünkü kumar tutkusu nedeniyle her daim borç içindedir. turgenyev ile yaşadıkları hadiseleri de buraya ilave edebiliriz.

7 – Aşırı milliyetçi ve koyu ortadokstur. ruslar dışındaki herkesten nefret eder. bunu da çekinmeden dile getirir. hatta avrupa’yı ancak rusların kurtarabileceği, isa’nın rus olduğu gibi uç iddiaları vardır. türklere olan nefreti ise zaten meşhurdur. hatta türklere olan nefretini başyapıtı ve son eseri karamazof kardeşler adlı romanında da gösterir. romanın türkçe çevirilerinde genellikle makaslanan türklerle ilgili bölüm.

8 – “istanbul elbet bir gün rus şehri olacaktır”
“ayasofya’ya haç takılmalıdır” 
gibi türk karşıtı ünlü sözleri de bu nefretin açık göstergeleridir. tabi bu cümleleri baz alarak yarın rus konsolosluğu önünde eylemlere girişmeyin, aman ha! *

9 – Döneminin ünlü eleştirmenlerinden strahov’a göre dostoyevski aşırı kıskanç, zekası olmasa acınacak ve alaya alınacak bir adamdı. adiliklere pek düşkündü ve bunu iftiharla söylemekten çekinmezdi. hatta ona göre, yeraltından notlar’da dostoyevski aslında kendini anlatıyordu.

10 – Kendisi sanıldığının aksine alt tabaka bir aileden gelmemiştir. evet, bir tolstoy ya da turgenyev kadar soylu değildir; ama bir gorki gibi de en dipten gelmemiştir. babası, 100 adet serf (köle) sahibi soylu bir askeri doktor; annesi ise belli miktar para karşılığı babası tarafından satın alınan fakir bir köylüdür. babası alkolik bir zalim, annesi yufka yürekli ve duygusal biridir. işte dostoyevski de 60 yıllık hayatı boyunca bu çelişkileri bünyesinde taşıyacaktır. en dibi de görecektir; zirveye de yerleşecektir. babası gibi hile hurdaya da karışacaktır; annesi gibi insanlık için merhamet de duyacaktır.

11 – Babası zalimmiş zalim olmasına ama canavar da değilmiş. iyi bir kitap ve özellikle şiir okuruymuş. çocuklarına yemek masasında her gün zorla nöbetleşe şiir ve roman okuturmuş. ayrıca onlara latince derslerini bizzat kendisi verirken, fransızca için iyi bir hoca tutmuş. tabi babasının latince dersleri verdiği bir saat boyunca dostoyevski’ye oturmak da yasak.

12 – Dostoyevski kızıl imiş. hatta tip itibariyle biraz van gogh’u anımsatıyormuş. onun gibi zayıf ve kızıl sakallı. bence hayatları da nispeten benzeşiyor. her ikisi de sefaletin dibini görmüş; borçlarından dolayı memleket memleket gezmiş; dostlarıyla ateşli kavgalara tutuşmuş; alkol, kumar ve uyuşturucunun içinde yüzmüşler. neyse ki sonu van gogh’a benzememiş. dostoyevski’nin 37 yaşında öldüğünü düşünsenize…

13 – Dostoyevski, anne ve babasını erken yaşta kaybetmiştir. annesinin değil ama babasının ölümü onu derinden etkilemiştir. daha doğrusu ölüm biçimi demeliyiz. zira babasından hayatı boyunca nefret ettiğini biliyoruz. bunu karamazof kardeşler’deki baba figüründen de anlayabiliriz. baba dostoyevski’nin zalim biri olduğunu söylemiştik. bir de ispatı mevcut. adam o kadar zalimdir ki köleleri buna daha fazla dayanamayarak onu öldürmenin planlarını yapar. nihayet bir köşede baba dostoyevski’yi yakalayıp bağlarlar. hayalarını taş ve tekmelerle paramparça ederler. olay duyulduğunda, babanın akrabaları dahil herkes işi örtbas etmeye çalışır ve nihayetinde kimse ceza yemez. işte bu vahşi ölüm biçimi, dostoyevski’nin o malum sara nöbetlerini iyice tetikler.

14 – Dostoyevski de oğuz atay gibi bir mühendis’tir. ancak bu işi bir yıl bile yapmaya katlanamaz. İlk romanı insancıklar’ı yazar. bunun yayımlanış öyküsü pek meşhurdur. dostoyevski, insancıklar’ın müsveddelerini şair dostu nekrasov’a okuması için gönderir aynı gece nekrasov ağlayarak dostoyevski’nin kapısını çalar ve muhteşem bir eser yazdığını, bunu mutlaka belinski’nin görmesi gerektiğini belirtir. belinski ise ülkesinin en saygın eleştirmenidir. eğer belinski eseri beğenirse tüm rusya da beğenecek demektir. nekrasov eseri belinski’ye takdim ederken o kadar heyecanlanır ki ” yeni bir gogol doğdu” der. malumunuz gogol, o döneme kadarki en büyük rus yazarıydı. belinski buna sinirlenir ve alaycı bir dille “size kalsa gogol’ler bir mantar gibi yerden biter” der. ama yıllar sonra lafını yutmak zorunda kalacaktır. *

15 – Bir gece yarısı kapısı yine çalınır. ama bu kez kapıda hayranları değil, silahlı subay ve askerler beklemektedir. hiçbir açıklama yapmadan bütün yazılarına el koyup onu tutuklarlar. tam dört ay boyunca karanlık bir hücrede suçunun ne olduğunu bilmeden kalır. tam kafkaesk bir durum! dört ay sonunda nihayet suçunu söylerler: Çar’ı eleştiren bir şiiri paylaşmakla suçlanmaktadır. Cezası da açıklanır: kurşuna dizilmek! * * *

16 – Dostoyevski’nin hayatının ilk dönüm noktası işte bu idam anıdır Gün doğumuyla birlikte dostoyevski ve sekiz arkadaşı uyandırılıp idamlıklara özel gömlek giydirilir. üçerli gruplar halinde elleri ve gözleri bağlanarak sıralanırlar. dostoyevski idam edilecek 2. üçlü gruptadır. Önce ölüm fermanları okunur. sonra nişancılar vaziyet alır. vur borazanı öter. tabi Dostoyevski de tüm bunları duymaktadır. ölüme birkaç dakika uzaklıktadır. İşte tam her şey bitti derken atlı biri çıkagelir. çar’ın yeni emrini yüksek sesle okumaya başlar ve evet, bu devrimci dokuz aydının idamı iptal edilir. Çar bir “büyüklük” yapıp onları son saniyede affetmiştir! Ölümün kıyısından dönen dostoyevski, bu anı hayatı boyunca unutamayacaktır.

17- İdam iptal edilir ama elbette bu devrimciler cezasız bırakılmaz. dostoyevski 4 yıl kürek mahkumluğu, 6 yıl zorunlu askerlik cezaları ve belki de en ilginci, moskova ve saint petersburg’a giriş yasağı alır!. İşte ikinci dönüm noktası da bu dört yıllık kürek mahkumluğu dönemidir.

18 – Peki nedir kürek mahkumluğu? mahkumlar, sibirya’da -40 derecede kar küreme, mermer cilalama, tuğla taşıma gibi en ağır işlerde çalıştırılır…dostoyevski’nin iki kolu sanki adi suçluymuş gibi, sanki katil ya da hırsızmış gibi damgalanır. saçının yarısı usturayla traş edilir. -40 derecede soğukta kar kürerken, tuğla taşırken yanı başında kamçılı zalim bir nöbetçi her daim hazırdır. üstelik her iki ayağı da zincinlenmiş olduğu halde! incil dışında kitap okumak yasaktır! ama dostoyevski yalnız değildir. iki dostu vardır bu mahkumluk sürecinde; biri başıboş bir köpek, diğeri de kanadının biri kırık olduğu için uçamayan kartal!

19- Sürgün bittiğinde, bu sibirya günlerini ölüler evinden anılar adıyla romanlaştırır. roman yayımlandığında rusya’da adeta deprem etkisi yaratır. hatta çar’ın bile kitabı gözyaşları içerisinde okuduğu ve bundan etkilenerek köleliği kaldırdığı iddia edilir.

20 – Dostoyevski belki kendi ülkesinde ünlü bir yazardı; ama tolstoy ve turgenyev’in aksine avrupa’da pek tanınmıyordu. Hatta hemen hemen hiçbir avrupalı yazarın Dostoyevski ile anısı, hikayesi veya karşılaşması olmamış. Bu kızıl suratı avrupa’da tanıyan yegane kişiler bankacılarmış çünkü Dostoyevski o kadar borçlu ve muhtaç durumdaymış ki, rusya’daki dostlarından para gönderilip gönderilmediğini kontrol etmek için hemen her gün bankaya gider ve “benim çek gelmedi mi hala” diye sorarmış. Tabi yurtdışında olma nedeni de malum: rusya’da alacaklısı çoktur.

21- Kumarbaz adlı şahane romanını sadece 29 günde yazmış. daha doğrusu yazmak zorunda kalmış. çünkü yayınevinden telif paralarını peşin alırmış. Romanın vaad edilen yayımlanma süresine sadece 29 gün kalmışken yazmaya başlamış. eğer yetiştiremeseymiş, o saatten sonra yazacağı tüm yapıtların telif haklarından mahrum kalacakmış.

22 – Gelin görün ki, bu romanı çabucak bitirmek zorunda kalması hayatının akışını değiştirmiş. romanını daha çabuk bitirebilmek için hızlı yazabilen 20 yaşında bir sekreter tutmuş kendisine ve evet, tahmin edeceğiniz/bildiğiniz üzere 45 yaşındaki dostoyevski, 20 yaşındaki bu sekreter kızımızla evlenecek ve hayatı düzene girecektir. genç kız, onun tüm çalışmalarını ve yazılarını düzene sokacak, hayatına ritm katacaktır. Öldükten sonra ise ona sadık kalıp anılarını kitaplaştıracaktır.

23 – Ecinniler adlı romanını yazdığı bir sırada malum sara nöbetine tutulur. titremeler eşliğinde yere devrilir. Kendine geldiğinde ise romana dair pek bir şey hatırlayamadığını farkeder ve bu kez zihnen yıkılır. Tüm kurgu dağılmıştır artık. Romanı sil baştan yazmak zorunda kalacaktır. bu döngü hayatı boyunca sürecektir.

24 – Dönemlerinin en iyi iki yazarı tolstoy ve dostoyevski, hayatları boyunca birbirleri ile hiç konuşma fırsatları olmamış. üstelik aynı dönemlerde yaşadıkları halde. ama şundan eminiz; tolstoy 1910 senesinde ölüm döşeğinde iken ölüler evinden anılar hakkında “puşkin’inkiler dahil bundan daha iyi yapıt okumamıştım” açıklamasında bulunmuş.

25 – Tolstoy ile dostoyevski’nin önemli bir ortak noktası da her ikisinin çirkin olmalarıdır. tolstoy’un çirkinlik ile ilgili düşüncelerini kendi başlığında söylemiştik. Dostoyevski ise tam aksine çapkın ve hovarda olmaya çalışmasına rağmen bunu pek becerememiştir. Hatta birlikte avrupa turuna çıktığı rus kadın bir ispanyol’un peşine takılıp bizim çulsuz ve tipsiz dostoyevski’yi gurbette satar. adam da hazır avrupa’dayken kendini iyice kumara verir.

26 – Dostoyevski’yi tolstoy ve turgenyev’in önüne çıkaran olay ne suç ve ceza ne de karamazof kardeşler imiş; onu rus halkı nezdinde bütün yazarlardan öne çıkaran şey, puşkin’in bir heykelinin açılış töreninde yaptığı etkili konuşması olmuş. törende turgenyev dahil bütün büyük yazarlar bir aradadır. Herkes sırayla konuşma yapar. Sıra Dostoyevski’ye gelir ve öylesi heyecanlı ve bütünleştirici bir üslupla konuşma yapar ki bütün halk coşkuya kapılır. Konuşma bittiğinde, çevresindeki yazarlar etrafını sarıp elini öpmeye çalışırlar. Hayatı boyunca borç para istediği ve bu nedenle küs olduğu batı yanlısı turgenyev bile gözyaşları içerisinde onu kucaklar. Halktan “peygamber, peygamber” sesleri yükselir. artık ününün doruğundadır. Tüm rusya onun arkasındadır. Sıranın kendilerine gelmesine rağmen hiçbir yazar, dostoyevski’nin bu muhteşem söylevinin ardından bir şeyler söyleme cesareti göstermez.

27 – Ama maalesef, hayatı boyunca arzuladığı bu devasa başarının tadını sadece bir yıl tadacaktır. çünkü ertesi yıl (1881) ölür. Tabutunun arkasından 30 bin insan yürür. Bu, o zamana kadar rusya’nın tanık olmadığı kadar büyük bir kalabalıktır, ama ufak bir sorun vardır. çoğunluğu devrim yanlısı olan üniversite öğrencileri ayaklarına zincir takıp tabutun arkasından yürümek isterler. amaçları, Dostoyevski’nin sibirya’daki cezaevi günlerine atıfta bulunmaktır. Çar tatsızlık istemediğinden seve seve (!) bu uğurlamaya razı olur. Zaten çar, sadece birkaç hafta sonra bombalı bir suikast ile katledilir.

28 – Dostoyevski, ülkesinde tanrı muamelesi görürken dünyadaki itibarı psikoloji biliminin gelişmesiyle paralellik göstermiştir. Zira bu alanda derinlere inildikçe, aslında dostoyevski’nin yapıtlarının zaten oralarda bir yerde gezintiye çıktığı farkedilmiştir. Özellikle freud ve nietzche’nin dostoyevski övgüleri, dünya savaşları nedeniyle tanrı ve insanoğlunun erdeminin sorgulanması, varoluşçuların ve ekspresyonistlerin ortaya çıkışları bu itibarın artmasında hep pozitif etkilerde bulunmuştur. Günümüzde ise hemfikir olunan yegane şeylerden biridir dostoyevski. o, romancıların belki en kusursuzu değil, ama şüphesiz en etkileyicisidir. Roman tekniğinde çeşitli sorunları vardır; ama insanoğlunu en iyi anlatan da ondan başkası değildir.

29 – Kentler ve gölgeler adlı programdaki dostoyevski bölümü.

30 – Son olarak, onun hayat üstüne kısa bir söyleviyle noktalayalım:

“Dostlar korkmayın hayattan! her şeyden önce hayatı sevmeyi öğrenmemiz gerekir. Hayat, bizi çevreleyen dünyada değil, kendi içimizdedir. Etrafı insanlarla çevrili bir insan olmak, durum ne olursa olsun hep insan kalmak, zayıf düşmemek, yere yıkılmamak….Hayat budur işte! hayatın gerçek manası budur!”