Hayatımıza yön veren ve onu üreten yazarların yaşanmışlıklarından yola çıkan metinler, edebiyat tarihinin ve okur kütüphanelerinin vazgeçilmez parçaları olurlar. Tekrar tekrar okuduğumuz bir roman, şiir ya da öykü; temelde böyle bir yaşanmışlığın bizdeki karşılığını yeniden yaşatmanın verdiği hazdan kaynaklanır. Bir romanın pasajlarında ya da bir öykünün son cümlesinde pek çok yeni yaşamı yeni baştan var etmek mümkündür. Edebiyat, bu anlamda yaşayan ve daima yaşayacak olan her şeyin en başında gelmektedir.

Çaresizlik, edebiyat metnini bir arada tutan duygular arasındaki en canlı olanıdır ve üzerine pek çok şey söylenmiştir. Sizler için hazırladığımız liste, edebiyatımıza yön veren şair ve yazarların satırlarından oluşuyor…

1. “İnsanlar tuhaftır; fena bir şey yapmakta olduklarını hissedecek olurlarsa, mutlaka en evvel vicdanlarını susturacak bir sebep bulurlar.” Halid Ziya Uşaklıgil

2. “Mekteptekyen hayallerimiz olmayacak rüyalarla doludur. Sonra hayat birer birer onların icaplarına bakar.” Reşat Nuri Güntekin

3. “Sustu… Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye söz etmeyecekti. Biliyordu, anlamazlardı…” Yusuf Atılgan

4. “Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.” Didem Madak

5. “Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni…” Oğuz Atay

6. “İnsanlar kötüydü, kitaplara sığındım.” Cemil Meriç

7. “Kaybettiğim şey benim için o kadar büyüktü ki ilk önceleri bunu bir türlü anlayamadım. Ne de hayatımdaki neticesini ölçebildim. Sade içimde simsiyah çok ağır bir şeyle dolaştım durdum…” Ahmet Hamdi Tanpınar

8. “Koşarsın koşarsın da varamazsın hani; içindeki umut varamadığın kadar büyür.” Hasan Ali Toptaş

9. “Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam…” Sabahattin Ali

10. “Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım.” Tezer Özlü

11. “Yokluğun cehennemin öbür adıdır, üşüyorum, kapama gözlerini” Ahmed Arif

12. “İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde. ‘Korkma’ desin diye…” Ece Temelkuran

13. “İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli.” Yaşar Kemal

14. “Oğlum Mernus, sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun” Bedri Rahmi Eyüboğlu

15. “Güçlü bir hafıza, ağır bir cezadır. Ve işin kötüsü; iyi anları nadiren, kötü anları sıklıkla hatırlatır.”
Orhan Kemal

16. “Çünkü bekleyişin süslü bir imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında.” Leyla Erbil

17. “Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi! Yiten bu işte.” Nilgün Marmara

18. “Her şey geçiyor; hiçbir şey geçmese de.” Tezer Özlü

19. “Sonra oturup hüngür hüngür ağlasam. Boş geçirdiğim, bağırmadığım, sustuğum günlere…” Sait Faik Abasıyanık

20. “Çiçek alsam onarsam kendimi korkularla.” Gülten Akın

21. “Bazen insan öyle özlenir ki; özlenen bilse, yokluğundan utanır.” Aziz Nesin

kaynak: listeist