Güneş bulutları deliyor 
Gülümsemek için yeryüzüne 
Hiç üşenmeden, yine
Bir rüzgar esiyor, sabahın erken vakitlerinde
Nasılda çırpınıyor ellerim 
Bir kere de olsa hissetmek için 
Duvarlar engel, parmaklıklar engel
İçimdeki umut ise onlara en büyük engel
Bir türkü tutturuyorum 
Son nefesimi verircesine
Sanki şimdi Anadolu’dan bir ozan 
Emek kokan sazıyla
Eşlik edecekmişçesine
Çıkarıp bir tütün sarıyorum ellerimle
Sararken anlatıyorum tüm dertlerimi 
Dokunmak tek göstergesi midir sevginin? 
Dertlerimi dinliyor rüzgar
Tütünümün dumanıyla
Şimdi huzur içinde, kapanabilir gözlerim
Acaba ben ve tanrıdan başka 
Gören var mıdır rüyalarımı? 
Kızaran yanaklarımı göremesem de
Hissediyorum 
Uzunca bir düşe dalmak istiyorum şimdi 
Yârimin de göremeden,
Beni koynunda hissedebildiği.