Onun pençeleri var hayatı böğründen yakalamış,
Tırnağının uzunca değişiyor bahtının kara yazgısını
Uçurumda açan kara çiçek,
Kökü derinde, Sağlam gövdeli,
Bir hayalin peşinde kendine gerçeklik arıyor.
 
Onun elleri var
Hem ses, hem resim
Gökyüzünde bulutlar ve şimşekler çiziyor.
 
Kendiyle dost
Kendiyle düşman
Kendiyle sevişir
Kendiyle savaşır.
 
Onun kudreti var
Kendi yaslanamadığı,
Başkaları için dayanak
Han verimli toprak
 
Kara yazgılı kadın,
Kara saçlı,
Gözü kara kadın
Çakalların dans kareografı,
Tilkiler elinde kukla….
 
Kara yazgılı kadın,
Siyah giyen kadın
Bir hesabı var dünyayla
Ama yorgun
affetmeye ve unutmaya hazır.
 
Onun umarsızlığı var ve umutları
Gücünü yokluktan alıyor…
 
Kuyunun dibine kadar düşersen,
Dünyada korkacağın bir kuyu dibi kalmaz
Kara yazgılı kadın….
İndiği kuyunun dibini sevdi
Siyahı avucunda,
Bir çiçek gibi büyütüyor….