Türkçede ardı ardına gelen farklı anlamlara ama eş seslere sahip kelimeler bazen benliğimde öylece asılı kalır. Yaz hakkında yazmak gibi. Yaz’ı yazsak desem Yaz ve yazma eylemi peşisıra hem bir ikiz gibi benzer hem de farklı anlamlarla parlar.
İnsan çok olasılıklı bir varlık. Bazen bilinmez bir karanlık, bazen gürül gürül bir ırmak. İçimiz ne kadar geniş. Her şey sığıyor. Sevgi, öfke, aşk, özlem, huzur, kıskançlık, nefret, intikam, arzu…
Bir his var…
Gizli gizli yazdığım akşamlardan hallice;
Hissedememenin korkusu var üzerimde.
Olur da bir daha gülemezsem,
Öpemezsem,
Bir geyik başı süslüyor şöminenin üzerini
ızdırabın kızgın çıtırtısı
anlamsız bir zevkin doruk noktasında
insanlığın acımasız duruşu
kötülükler sarmış bedenleri
ruhlar ağlamaklı şaşkın
Bir yolculugˆa çıkıyoruz;
Paras¸ütü icat eden adam ile
İntihar eden kadının aşıkoldugˆu
Sonsuz gökyüzü yolculugˆu…
Yanımızda gamzelerin ve kirpiklerin olur
Benim ise saçlarım ve gögˆüs kafesim.
Yine şu yerdeyim. Hani aşık olamadığım yer… Bugün ne bardak ne de zeytin… Olsun, zaten kullanmıyordum ki… Uzun zamandır, zaman dilimim anlardan oluşuyor; bulunduğum yer de öyle…
Yağmurdan kaçmıyordu. Aksine alnına çarpan soğuk damlalar, ondaki gerçeklik duygusunu daha da arttırıyordu. İçindeki sağanak, yüzüne değmeden bir umutsuzluk düdeninde kayboluyordu sanki.
Polisiye romanın en ayırt edici özelliği, içinde gizem barındırmasıdır. O gizem okuru sürükleyen bir motivasyon kaynağı olup kitabı elinden bırakamamasına sebep oluyorsa iyi bir polisiyeden söz edilir.
Bu sabah dünden bir farkın olsun diye yavaşça yaklaştın aynada kendine, önce sakin bir gülümseme ardından ilk göz göze geliş. Her iki tarafta konuya oldukça hâkim ama akıl düşünmekten korkuyor dil söylemekten.
Yollar var. Yürüdüğün, yürüyeceğin ve yürümek zorunda olduğun. Her defasında niyetlenip vazgeçtiğin, adım atıp ayağını geri çektiğin aşılacak köprüler var. Her taşını ezberlediğin aydınlık sokaklar da var, sonu karanlık çıkmaz yollar da.